Zulüm Etmek ve Zulmün Karşısında Durmak...

hala ‘ama’ diyebilen insanda vicdan yoktur, şeref yoktur, -insan dedim ama- insanlık da yoktur. 

hangi dine mensup olduğun, hangi ırkın savunuculuğunu yaptığın, hangi partinin sempatizanı olduğunun bir önemi yok; en küçüğü 18, en büyüğü 26 yaşında 5 insan polisler tarafından katledildi. yaralı, ağır yaralı insan sayısı artık sayılamayacak boyutlara ulaşmış bir hadisede sen hala ‘ama onlar da şöyle, böyle yapmış…’ diyebiliyorsan, sen şeytanın beden bulmuş halisindir. ‘bir insanın öldürülüşünü makulleştirmek’, içinde azıcık vicdan barındıran birisi bunu yapamaz. yapabilemez.

bildiğim, inandığım, ölene kadar da bununla yaşayacağım bir şey var, ezilenin tarafı olacağım, ezenin karşısında duracağım. ezilen haksız da olsa tarafı olacağım, ezen haklı da olsa karşı duracağım. başka türlü aynaya bakamam, başka türlü uyuyamam, yaşayamam başka türlü.

iki seçenek var, ya yere düşene elinizi uzatacaksınız, ya da onu düşürenin arkasına geçip bu görüntüden keyif alacaksınız. hiçbir ‘ama…’ bu iki seçeneği başka bir alternatif getirmiyor, getiremeyecek.

(bu yazı 10 temmuz 2013'te yazılmış.)