Marjinalliğin Sıradanlaşması...

stereotipleşmek, -yada prototip daha mı uygun- benim hep kaçındığım bir haldir. marjinal mi olmak istiyorsun? diye kızarsanız, evet derim, iki seçenek varsa eğer, marjinal olmak bana daha uygun geliyor. tip kelimesi zaten karakterle çeliştiğinden bu görüntü beni rahatsız ediyor...
şu mesela:
en sevdiğim dizi leyla ile mecnun ve behzat ç. en sevdiğim film v for vendetta ve into the wild, en sevdiğim cümle kalk bi çay demle, bi çay olsa da içsek, ben çayın altını yakayım, internette en severek takıldığım yer tumblr, orada en çok kahve muglı fotoğrafları beğenmeyi ve paylaşmayı severim, köşecilerden ece temelkuran'ı çok severim, yazarlardan hakan günday ve murat menteş için ölürüm, geceye ve rakıya övgüler düzmeyi severim, turgut uyar şiirleri paylaşırım, sormanıza gerek yok anti tayyipçiyim, allah onun belasını versin, allah'a inanıyorum ama müslümanlar çok sucks, atatürk'ün imzası bile güzel, dövmeli kızlar harika... bu uzar da gider esasen.

bu yazıyı böyle bıraksam çok kişi beğenecektir, çünkü ortada bariz bir laf sokma var ve bu bilerinin dili olmak hatırı sayesinde çok tebriğe vesile olacaktır. ama demek istediklerim bununla sınırlı değil.

şunu demek istiyorum, yukarıda yazdığım tipe uyan insanlar öcü de değil, salak da değil, büyük yanlışlarda da değil. -öcü de ,salak da, yanlış yolda da olabilir, ama bu dediklerim doğrultusunda bu şekilde yargılanması mümkün olmaz demek istiyorum.- benim takıldığım nokta kendini bu şekilde tanımlamak ya da sınırlamakla alakalı. o sınıfa dahil olma isteği, onlardan biri olma hevesi neden bu kadar barizleşiyor ya da bunu bir siper gibi neden bu kadar kolay sahipleniyor insanlar anlamış değilim. anlamadığım bu, söylemek istediğim bu, takıldığım nokta bu.

sen bir filmin, bir kişinin, bir ifadenin arkasında bu kadar durmayı neden seviyorsun acaba? bu kadar çapsız olma kıyafetini nasıl keyifle giyebiliyorsun? neden bu kadarım deme isteği içindesin?

işin komik tarafı, bu yukarıda bahsettiğim tipe, bugüne kadar herkes marjinal derdi, oysa bizzat gençlik üzerine yapılan genelleme de tanımı yapılacak bir normalliğe ulaştı kalabalıkları. şimdilerde okula gitmek, sigara kullanmamak, futbol oynamak, çekirdek çitlemek filan marjinal bir kimlik kazandırır kimselere. arasan bulamazsın keza.

(bu yazı 19 ağustos 2013'te yazılmış...)